shit! talo Spurs! but i find it very ironic, the team that ended LA's dynasty 5 years ago is also the team they beat kanina lang to built another dynasty. hay. i can still remember how happy i am to see Kobe, Horry, Shaq and Co. crying after the Spurs eliminate them in the second round of 02-03 western conference playoffs.4-2.
for me,its actually the hurrah for this 30+ Spurs. Manu has let me down,though i cant blame him he's playing in pain. Parker has lost his quickness against a veteran Derek Fisher. and with Tim Duncan,looking to the refs with those eyes; well i can call that the desperation look. im a Spurs fan,i love the way they play,the players. for me they really define how to play basketball the right way. team game, play very good-hard defense. but i think this is not their year,feeling ko pa nga na swerte sila to reach the conference finals. THEY TOOK New Orleans to SEVEN games. but i think this is the last chance that my Spurs well have a shot at the championship. farewell my Spurs,i think the curtain has come down on us.
but you ever faces the Lakers in the finals - well im routing for Detroit - i believe that the Lakers are destined to win it all this year. after the very controversial trade involving Gasol and a bunch of "i dont know that they play" players,its very clear that the Lakers are the team to beat. oh well what can i do,its David Stern's league anyways. oh kainis! BEAT LA! please.
Friday, May 30, 2008
Thursday, May 29, 2008
sumamer.
sa bawat pagdaan ng araw,imposibleng hindi tau makaranas ng kahit 1 patak man lang ng ulan. ito ay hudyat na nalalapit na ang tag-ulan at ang pasukan. ngunit bago ko pasukan ang aking mga huling araw bilang isang mag-aaral e,we'll take a look back sa isa sa pinaka memorable kong summer vacation.
goal ko nga pala ngayong bakasyon ay ang kahit panu ay pagpawisan at makapagbawas ng timbang. naging inspirasyon ko dito ang motto ni Milo:the energy drink,"great thing start from small beginnings". naks. nagsimula ang summer ko na naka-tunganga sa bahay at sa sobrang kabatuhan e araw-araw ang paglilinis ko dito. pinag papawisan na,napasaya ko pa mga lola ko. nang medyo pagtagal-tagal ay nabato na din ako sa ganitong routine, madali lang siguro talaga ako magsawa ganitong bagay. sinubukan ko namang magpaka puyat sa internet, kakabasa at kaka DL ng kung anu-anu lang makapag putay lang. nakaka payat daw kasi un kahit panu,as if naman pumayat ako dun ng ganun,e lagi ako me katabi chocolates to keep me awake. mukhang di ko maa-achieve ang goal ko pagnagkataon.
wow! mag su-swimming daw kami ni yabs! ang saya, e d hanap kami ng resort at nagpa reserve. masaya ang naging adventure namin, mula sa mahigit 4 hours na pagbibiyahe papuntang resort; kung saan halos na ata ng sasakyang pang public transport e nasakayan namin at pag explore sa mapaka gandang beach/reosrt na yun.
daming 1st time experience dun, ang una ay ang pagkakita ko ng isang gecko! ung tuko. ang cute pala nya,ang laki ng bunganga parang ung isa kong kaibigan at mukha pala itong butiki, dati kasi akala ko para siyang bayawak. ang isa pa ay ang pagpunta ko sa mataas pa saking tubig, ung lagpas sakin ang tubig? ung beach? gets?! o basta,yun na yun. at kasabay nun ay ang near-death experience ko, buti na lang at sinagip ako ni yabs sa muntikanan kong pagkakalunod. hahah. 1st time dn nag trekking sa humigit kumulang na 30 ft. na bato! ahaha. ang taas nun ah, mjo ninerbyos ako kahit panu kasi ay madulas din yung bato. palusot. after nun, mga 1 week lang 8 waves naman kami. kung saan me waves,pero parang ala. pero memorable padn, kasi i have redeemed myself. ayun,tamang yabang sa pag po-floating at paglangoy sa 3 ft na pool. masaya kasi,i feel like a child again. ito din ang naging reason sa pagka nognog namin ni yabs.
pagbalik sa Manila,tamang tambay na naman,sa sobrang kabatuhan e bigla ako napalabas ng bahay. at ayun! tinatawag ako sa court,yes at buti na lang napalabas ako. halos araw-araw din ako naglalaro for one week, tapos nasali pko sa liga. nice naman. at dito din nabuo ang "im back" at "im down" story ko. ngayon oras na para ilabas ang 179 lbs (down from 180 lbs) body ko,para salubungin ang napaka sasarap na buhos ng ulan. chillax!
goal ko nga pala ngayong bakasyon ay ang kahit panu ay pagpawisan at makapagbawas ng timbang. naging inspirasyon ko dito ang motto ni Milo:the energy drink,"great thing start from small beginnings". naks. nagsimula ang summer ko na naka-tunganga sa bahay at sa sobrang kabatuhan e araw-araw ang paglilinis ko dito. pinag papawisan na,napasaya ko pa mga lola ko. nang medyo pagtagal-tagal ay nabato na din ako sa ganitong routine, madali lang siguro talaga ako magsawa ganitong bagay. sinubukan ko namang magpaka puyat sa internet, kakabasa at kaka DL ng kung anu-anu lang makapag putay lang. nakaka payat daw kasi un kahit panu,as if naman pumayat ako dun ng ganun,e lagi ako me katabi chocolates to keep me awake. mukhang di ko maa-achieve ang goal ko pagnagkataon.
wow! mag su-swimming daw kami ni yabs! ang saya, e d hanap kami ng resort at nagpa reserve. masaya ang naging adventure namin, mula sa mahigit 4 hours na pagbibiyahe papuntang resort; kung saan halos na ata ng sasakyang pang public transport e nasakayan namin at pag explore sa mapaka gandang beach/reosrt na yun.
daming 1st time experience dun, ang una ay ang pagkakita ko ng isang gecko! ung tuko. ang cute pala nya,ang laki ng bunganga parang ung isa kong kaibigan at mukha pala itong butiki, dati kasi akala ko para siyang bayawak. ang isa pa ay ang pagpunta ko sa mataas pa saking tubig, ung lagpas sakin ang tubig? ung beach? gets?! o basta,yun na yun. at kasabay nun ay ang near-death experience ko, buti na lang at sinagip ako ni yabs sa muntikanan kong pagkakalunod. hahah. 1st time dn nag trekking sa humigit kumulang na 30 ft. na bato! ahaha. ang taas nun ah, mjo ninerbyos ako kahit panu kasi ay madulas din yung bato. palusot. after nun, mga 1 week lang 8 waves naman kami. kung saan me waves,pero parang ala. pero memorable padn, kasi i have redeemed myself. ayun,tamang yabang sa pag po-floating at paglangoy sa 3 ft na pool. masaya kasi,i feel like a child again. ito din ang naging reason sa pagka nognog namin ni yabs.
pagbalik sa Manila,tamang tambay na naman,sa sobrang kabatuhan e bigla ako napalabas ng bahay. at ayun! tinatawag ako sa court,yes at buti na lang napalabas ako. halos araw-araw din ako naglalaro for one week, tapos nasali pko sa liga. nice naman. at dito din nabuo ang "im back" at "im down" story ko. ngayon oras na para ilabas ang 179 lbs (down from 180 lbs) body ko,para salubungin ang napaka sasarap na buhos ng ulan. chillax!
Saturday, May 24, 2008
im down. ala Agent Zero din.
shit! anu ba naman to! ito ang story ng pagbabalik at pagbagsak ko! kainis! supposedly kasi eh me laro kami tonight ng 5:00pm,since nga enrollment namin sa school at sympre i have to see my yabi din naman. sabi ko past ako tonight,because of a very important occasion. so alam ko ng hindi ako maglalaro tonight nga,e d around 9:00pm sa Monumento after spending a very happy night with yabs e nag petix-petix ako at naging mitikuluso sa pagpili ng jeep na sasakyan pauwi kasi nga expected ko ay tapos na din naman ang laro namin at nakakahiya naman namang dumaan sa court na me naglalaro pa. so ayun nga, petix-petix at nakakita din ako ng maganda-gandang jeep at sa upuan ang harap. e d sakay nko,at napaka traffic sabi ko,"ang swerte naman patay na siguro ilaw sa court pagdating ko.". mga 9:45pm,nasa kanto nko tamang chill parin sa 7-11 bili ng water kasi uhaw n uhaw ako. tamang lakad din pauwi,alang sense of urgency. sabay nung malapit nko samin dinig na dinig kong tinatawag ang pangalan ng kakampi ko,"shet! start plang ng 2nd half!". e d ako naman sa hiya ko,takbo papuntang bahay habang nadidinig ang kantsaw ng mga tao na,"anuba yan late! bihis na!". e d ako naman bihis kagad,ala pa ata akong 1 min sa bahay e nsa court na kagad ako. heheh. ito na,nakita ko dikit ang laro.
wow! unbeatable ang kalaban namin sabay dikit at ala pako. heheh. tamang warm-up ako ngunit kulang,nang unti-unti ng lumalayo ang kalaban ito na ang magaling kong coach pawis na pawis parang ayaw pko ipasok,loob-loob ko,"ok lang,yoko naman talga.". heheh. turnover sabay pasok ako,ito na unang hawak ng bola tamang pasa lang-gawa ng play at naishu-shoot naman,so sabi ko ganito na lang muna painit lang muna pasa-pasa. at bumaba ng 6 ang lamang nila after mga 1 minute siguro un,at ito na po tayo. habang hawak ko ang bola,nakakita ako ng magandang pagkakataon para dumrive. tae ba naman bantayan ako ng isang matandang lalaki na matanda pa ata sa tatay ko. e d anu pa nga ba ang dapat kong gawin, sugod! at dito na po natapos ang laro ko. pagkatapos kong gawin un,bagsak na ko. and just like 4 years ago,ramdam na ramdam ko ang pag-ikot ng paa ko sa nakalabas na paa ng kalaban at isang matinding tuhod sa tagiliran. nku pow! takbuhan ang mga tao sakin,dami nilang concern sakin. siguro kasi nakita na nila nangyari sakin dati,nag collapse ako sa sobrang sakit 4 years ago at dun din sa paa na un ang tama ko. wow,pasok na naman sa utak ko ang nakalawit na buto sa paa ni Willie Miller nung na-injure cya. tamang hilo na naman,so pinalayo ko ang mga tao at baka mawalan ako ng hangin yoko namang mag collapse sa harap ng madaming tao noh.
at dyan na nga natapos ang gabi ko,uwi ako samin na binubuhat ng pinsan ko di ko na tinapos ang laro. di ko kaya maglakad,sobrang maga ng paa ko. at kagaya nga ni Agent Zero im down na din,at di alam kung kakayanin pang maglaro ulit. ang standing namin ng paa ko,2-0. kung sa pagtulog sana,me napala pa ako(me singing). hay buhay nga naman.
wow! unbeatable ang kalaban namin sabay dikit at ala pako. heheh. tamang warm-up ako ngunit kulang,nang unti-unti ng lumalayo ang kalaban ito na ang magaling kong coach pawis na pawis parang ayaw pko ipasok,loob-loob ko,"ok lang,yoko naman talga.". heheh. turnover sabay pasok ako,ito na unang hawak ng bola tamang pasa lang-gawa ng play at naishu-shoot naman,so sabi ko ganito na lang muna painit lang muna pasa-pasa. at bumaba ng 6 ang lamang nila after mga 1 minute siguro un,at ito na po tayo. habang hawak ko ang bola,nakakita ako ng magandang pagkakataon para dumrive. tae ba naman bantayan ako ng isang matandang lalaki na matanda pa ata sa tatay ko. e d anu pa nga ba ang dapat kong gawin, sugod! at dito na po natapos ang laro ko. pagkatapos kong gawin un,bagsak na ko. and just like 4 years ago,ramdam na ramdam ko ang pag-ikot ng paa ko sa nakalabas na paa ng kalaban at isang matinding tuhod sa tagiliran. nku pow! takbuhan ang mga tao sakin,dami nilang concern sakin. siguro kasi nakita na nila nangyari sakin dati,nag collapse ako sa sobrang sakit 4 years ago at dun din sa paa na un ang tama ko. wow,pasok na naman sa utak ko ang nakalawit na buto sa paa ni Willie Miller nung na-injure cya. tamang hilo na naman,so pinalayo ko ang mga tao at baka mawalan ako ng hangin yoko namang mag collapse sa harap ng madaming tao noh.
at dyan na nga natapos ang gabi ko,uwi ako samin na binubuhat ng pinsan ko di ko na tinapos ang laro. di ko kaya maglakad,sobrang maga ng paa ko. at kagaya nga ni Agent Zero im down na din,at di alam kung kakayanin pang maglaro ulit. ang standing namin ng paa ko,2-0. kung sa pagtulog sana,me napala pa ako(me singing). hay buhay nga naman.
Subscribe to:
Posts (Atom)
