102007

matapos ang isang umaatikabong putukan sa glorietta noong nakaraang biyernes akala ko ay hindi na matutuloy ang naka-schedule naming pagkikita ng mga tropa noong highschool. heheh. it's been 4 years since nung lumabas kaming magkakasama,sa 4 na taon na yun ang naging meeting place lang namin ay ang LRT. nakuntento na kami sa 5 minutes na usapan sa mga panahon na yun. ngunit hindi noong araw na yun,kahit late na naman c kat e sa wakas at nagkita-kita din kami. ang dami ng pagbabago sa mga buhay namin. meron ng mga naka graduate at may ga-graduate na din meron ng magiging tatay. ako pa yata ang maiiwan. shocks. tumatanda na ko. walang sawang tawanan tungkol sa favorite subject naming magkakaibigan ang nangyari habang kumakain,balitaan tungkol sa mga di makakalimutang highschool life. at sa huli hindi matapos-tapos na paalamanan.

hanggang kailan.

sa tuwing maiisip ko ang kailangan kong lakbayin papasok at papauwi samin. parang gusto ko na lang matulog buong araw. hanggang kailan ka ba gagawin.

tri-fecta.

minsan ka lang makakita ng nag la-live show,at lalo minsan ka lang makakita ng ganito. threesome. heheh. good thing i have my phone with me.

shortcut not allowed.

pagkatapos ng isang buwan na pagpapahinga at paghahanap ng bagong intern site. andito
parin ako,sapilitang ibinalik sa kung maari ay tawagin na nating hell. haiz. dami nawala sakin,andyan ang mga kaibigan na makakasama ko sana,ang malaki-laki allowance at ang isang taong contract pagka-graduate. tsk,tsk. buhay nga naman,di pdeng i shortcut. akala ko mjo bbigtime nko sa pagtanggap sakin sa Digitel. ayos nko,nakapag training na for two weeks and naayos na ang lahat ng requirements ayus na din pala ang department kung saan ako ilalagay. ang presence ko na lang ang kulang. haiz. ala na,kung tatanungin nyo ko ngayon kung ano gusto gawin isa lang sigurado kong maisasagot sa inyo. WALA. gusto kong gumawa ng WALA. haiz. trabaho na,nawala pa. shet! naisip ko
tuloy,ganito ba talaga kahirap ang buhay. bawal ang shortcut.